W zeszłym tygodniu uczestniczyłem w spotkaniu z przedstawicielami Ministerstwa Infrastruktury i Rozwoju w przedmiocie omówienia przepisów Ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. o przygotowaniu i realizacji inwestycji w zakresie sieci przesyłowych. Przypomnę, iż wprowadzone we wrześniu br przepisy zmierzają do uproszczenia prowadzenia postępowań w zakresie realizacji linii przesyłowych najwyższych napięć, enumeratywnie wskazanych w załączniku do ustawy. Możliwość realizowania zarówno nowych jak i już rozpoczęty inwestycji w oparciu o nowe regulacje spowodowało powstanie szeregu wątpliwości na tle ich wykładni. Przedstawiona przez Ministerstwo interpretacja przepisów nie jest oczywiście wiążąca dla organów prowadzących postępowanie, nie mniej (Minister jest bowiem organem odwoławczym od decyzji) wyznacza aktualny kierunek prowadzonych postępowań.
Badamy sens przepisu i cel ustawy
Przede wszystkim przedstawiciele Ministerstwa, w przypadku jakichkolwiek nieścisłości lub wątpliwości co do rozumienia nowych przepisów, dają pierwszeństwo wykładni celowościowej. Przyjęte rozwiązanie – czyli tłumaczenie przepisów tak, aby były najbardziej zdatnym środkiem do osiągnięcia celów ustawy – uznać należy za rekomendowane. Jednak mając na uwadze ujęte w ustawie liczne pułapki językowe, a także znając dotychczasowe orzecznictwo sądów administracyjnych, przyjęte przez Ministerstwo stanowisko może wymagać pokaźnej rewizji. Choćby powoływanie się na orzecznictwo wypracowane na gruncie Ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych należy co do zasady uznać za słuszne, jednakże z zastrzeżeniem o konieczności uwzględnienia dość istotnych różnić w założeniach powołanych regulacji (np. pozyskanie prawa do nieruchomości pod drogi publiczne następuje wyłącznie w ramach „twardego wywłaszczenia”), o czym ministerialni przedstawiciele najwidoczniej zapominają.
Nieoficjalna wykładnia Ministerstwa
Powyższe powoduje, że warto zapoznać się listą najważniejszych zagadnień poruszonych na seminarium, które przedstawiam poniżej:
- Dotychczasowe wytyczne GDOŚ w kwestii postępowań środowiskowych są na gruncie specustawy nadal aktualne (vide: Zeszyty Metodyczne).
- Przepisy specustawy można stosować także do stacji innych niż określono w załączniku do ustawy.
- Decyzja o ustaleniu lokalizacji strategicznej inwestycji w zakresie sieci przesyłowej (dalej: DULSI) powoduje podział nieruchomości, wbrew interpretacji językowej, wyłącznie w przypadku stacji.
- Możliwe jest „skorzystanie” z uzgodnień dokonanych przed wejściem w życie Specustawy.
- W przypadku konieczności pozyskania pozwolenia wodnoprawnego, pomimo braku przepisu szczególnego vide Specustawa drogowa, uwzględnia się wyłączenie stosowania ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
- Wydanie nieruchomości nie wcześniej niż w terminie 120 dni od uzyskania ostateczności przez decyzję DULSI (decyzja o ustaleniu lokalizacji strategicznej inwestycji) odnosi się nie tylko do nieruchomości wywłaszczonych, ale do tych, wobec których nastąpił skutek w postaci ograniczenia sposobu korzystania.
- Organem właściwym do ustalenia odszkodowania w zakresie „małego wywłaszczenia”, w przeciwieństwie do zapisów ustawy o gospodarce nieruchomościami jest wojewoda, a nie starosta.
- Organ ustalający odszkodowanie nie musi powoływać biegłego rzeczoznawcy majątkowego, tylko może oprzeć się na operacie przedłożonym przez stronę.
W kolejnych publikacjach na łamach Portalu Inwestycjeliniowe.pl nasi autorzy szczegółowo odniosą się do przedstawionych zagadnień, do lektury których Państwa już dziś zapraszam.
Maciej Krotoski
